Cun sa pintura “festa campestre in Sardegna” (1861), chistiu imoi in sa Pinacoteca natzionali de Sàssari, Giovanni Marghinotti si donat una amosta de sa vida de sa Sardigna de su Otuxentu, liandusì a palas in su tempus e fendusì torrai a bivi unu de is acontèssius prus de fundòriu de cussu tempus: sa festa de santu Lixori.

S’importu de custu momentu est testimongiau dae s’acudimentu mannu de genti, acorrada a ingìriu de su santuàriu, chi benint pintaus cun is bestiris de sa traditzioni, diferenti po dònnia bidda, chi si funt gosendi sa festa: chini est ballendi acumpangiau dae su sonu de su tamburu e de su sulitu, chini est papendi e chini s’est castiendi in is ogus cun teneresa cumenti is duus innamoraus in mesu in mesu a sa scena.

Custa fotografia de su passau s’agiudat a cumprendi cumetni depiat essi su santuàriu in is lìnias originàrias cosa sua, a innantis de is acontèssius chi ant ocasionau su degradu e de is stramudiaduras chi at sunfriu in is annus a pustis de sa faidura de sa pintura. Po esèmpriu si biint beni meda su pròciu intreu, de su cali oi aturat s’arcu sceti e in su muru de sa parti dereta is contrafortis aundi imoi nc’est sa domu Soro.